Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα Truestory.gr.
Στην ιστοσελίδα μας θα βρείτε Ιστορίες από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο.
Τα θέματα που γράφουμε στις Ιστορίες είναι αποτέλεσμα βαθειάς και μακρόχρονης έρευνας στα Αρχεία του Κράτους και τη Βιβλιοθήκη της Βουλής και αποκαλύπτουν τεκμηριωμένα περιστατικά που συνέβαλαν καθοριστικά στη διαμόρφωση του ευρύτερου πλαισίου του ιστορικού πολιτικού σκηνικού.
Βασικός σκοπός μας είναι η έρευνα, ο εντοπισμός, η συλλογή, η ταξινόμηση, η διάσωση, η μελέτη και η έκδοση αρχειακού υλικού που αφορά στην Ελληνική Συνταγματική και Κοινοβουλευτική Ιστορία.
Στόχος μας είναι η διαμόρφωση ιστορικού ιστοτόπου για την ανάδειξη θεμάτων και προβληματισμών σχετικών με την ιστορική μνήμη (Αρχαία Ελληνική, Βυζαντινή, Νεότερη, Σύγχρονη και Ευρωπαϊκή).
Την επιστημονική υποστήριξη του εγχειρήματος παρέχουν κορυφαίοι επιστήμονες – σχετικοί με το αντικείμενο, μέλη της Ακαδημαϊκής κοινότητας, Συνταγματολόγοι, Καθηγητές Ιστορίας, Ειδικοί Επιστήμονες, ερευνητές κ.ά.
Η Ιστοσελίδα «True story», επιχειρεί να διασώσει, να διατηρήσει, να μελετήσει και να καταγράψει όσα στοιχεία του παρελθόντος ακόμη αχνά διακρίνονται, πριν τα καταπιεί ο χρόνος και η λήθη.
ΤΟ ΜΟΤΟ ΜΑΣ
Στις αφηγήσεις μας, δεν εξιστορείται το ψεύτικο και δεν αποσιωπάται το αληθινό…
Τάκης Κάμπρας
Η καταγραφή των κειμένων, των ερευνών και των προσπαθειών του, με αντικείμενο την Ιστορία, έχει ως στόχο την ανάδειξη σημαντικών, γνωστών ή άγνωστων γεγονότων και την μη λήθη τους. Βασικός σκοπός της ιστοσελίδαςείναι η έρευνα, ο εντοπισμός, η συλλογή, η ταξινόμηση, η διάσωση, η μελέτη και η έκδοση αρχειακού υλικού που αφορά στην Ελληνική Συνταγματική και Κοινοβουλευτική Ιστορία.
Την επιστημονική υποστήριξη του εγχειρήματος παρέχουν κορυφαίοι επιστήμονες – σχετικοί με το αντικείμενο, Μέλη της Ακαδημαϊκής κοινότητας, Συνταγματολόγοι, Καθηγητές Ιστορίας, Ειδικοί Επιστήμονες από τη Βουλή των Ελλήνων, Ειδικοί ερευνητές σε ιστορικά αρχεία κ.ά.,
Μέσα από την καταγραφή και την ανάδειξη αυτού του υλικού, στοχεύουμε να καταστήσουμει κοινωνούς όλους όσοι ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν, να μελετήσουν ή να αξιοποιήσουν αυτόν τον ιστορικό και πολιτιστικό θησαυρό μας.
Η Ιστοσελίδα «True story», επιχειρεί να διασώσει, να διατηρήσει, να μελετήσει και να καταγράψει όσα στοιχεία του παρελθόντος ακόμη αχνά διακρίνονται, πριν τα καταπιεί ο χρόνος και η λήθη.
Μπορεί ο επισκέπτης να ανατρέξει και σε βίντεο με οπτικοποιημένες άγνωστες ή γνωστές Κοινοβουλευτικές ιστορίες καθώς προσπαθούμε να καλύψουμε πολύπλευρα την ιστορική εξέλιξη και την πολιτιστική ανάπτυξη της Χώρας από τους αρχαίους χρόνους μέχρι τις μέρες μας.
Η αξιοπιστία και η συνέπεια της επικροτούνται από διάφορους πνευματικούς φορείς, Ιστορικούς, Ερευνητές και ιδρύματα, οι οποίοι συνεργάζονται μαζί της.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Γεννήθηκα στην Κόρινθο διότι συνέπεσε με μια από τις μεταθέσεις του πατέρα μου ως Αστυνομικού. Η καταγωγή μας – από πλευράς του πατέρα μου Απόστολου Κάμπρα – είναι το Λιβαδάκι της Γορτυνίας στην Αρκαδία και το Κιβέρι Αργολίδας, της μητέρας μου Χριστίνας. Μου έδωσαν το όνομα του παππού μου Παναγιώτη (αλλά με φωνάζουν Τάκη).
Δεν λέμε τυχαία ότι είμαστε ερευνητές της Ιστορίας: Η Καταγωγή μας !
Η καταγωγή της οικογένειας όπως προέκυψε αρχικά ύστερα από ενδελεχή έρευνα των θείων μου ιερέα Παναγιώτη Κάμπρα και Απόστολου Κάμπρα, είναι από την Κυπαρισσία (Αρκαδιά). Όμως, επειδή από το 1760 έχει καταγραφεί πως η οικογένεια έζησε στην Γορτυνία, θεωρούμαστε Αρκάδες. Όμως, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αναφέρουμε, πως και που εμφανίστηκε ο πρώτος Κάμπρας.
Τσιάρεσι, Τοταρέσι & Σερβού
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα έγγραφα (Δημητσάνα), ο Γιωργάκης Κάμπρας γεννήθηκε το 1795 στο Τσάρεσι ή Τζιάρεσι, ή Τοταρέσι (αργότερα, το 1952, μετονομάστηκε σε Λιβαδάκι*) και πέθανε εκεί το 1858.
Ήταν υιός του Αγγελάκη Γκάμπρα (Κάμπρα) (1760 – 1818) του Νικολού και της Τριάντως (1690 – 1770) και είχε σύζυγο την Κωνσταντίνα,που κατάγονταν από του Σέρβου** Γορτυνίας, σύμφωνα με το σημείωμα αφιέρωσης που υπάρχει στη Μονή Αιμυαλών της Δημητσάνας στις 10 Σεπτεμβρίου 1806, στο οποίο αναφέρει ότι κατέθεσε 40 γρόσια, το αλογομουλαρό του και 15 πρόβατα μετά το θανατό του, (Τομ 1ος 1971 ΓΟΡΤΥΝΙΑΚΑ ) προκειμένου να μνημονεύονται αυτός, οι γονείς του Νικολός και Τριάντω και η γυναίκα του Κωνσταντίνα. Τα ζώα τα παράδωσαν μετά το θάνατό του. Επίσης αναφέρεται και ο Σπήλιος Κάμπρας, στο κατάλογο των οπλιτών του Δεληγιάννη, που πήγαν στη πολιορκία της Πάτρας του 1824, και ήσαν στο στρατόπεδο ΚΟΚΛΑ του Καλλιάνι. Πολέμησε στη μάχη στο Σαραβάλι της Πάτρας. (εννοείται ότι έχουμε καταγράψει όλο το γενεαλογικό μας δένδρο).
* Το σημερινό Λιβαδάκι δημιουργήθηκε στο διάστημα από τα μέσα του 18ου έως τις αρχές του 19ου αιώνα (λίγα χρόνια πριν την κήρυξη της ελληνικής Επανάστασης του 1821). Κατά την πρώτη απογραφή του 1829 το χωριό είχε 110 με 120 κατοίκους, ενώ κατά την πιο πρόσφατη απογραφή, που έγινε το 2011, οι κάτοικοι ήταν 88.
Παλαιά ονομασία: Τσιάρεσι
Παραλλαγή παλαιάς ονομασίας: Τοταρέσι
Ημερομηνία μετονομασίας: 20/8/1927
Νέα ονομασία: Λιβαδάκι (1952).
**Το Σέρβου είναι ορεινό χωριό του Δημοτικού Διαμερίσματος Σέρβου του πρώην Δήμου Ηραίας και του τέως Δήμου Γορτυνίας της Δημοτικής Ενότητας Ηραίας του Νόμου Αρκαδίας. Το υψόμετρο στην πλατεία του χωριού είναι 1060 μ. ενώ η ονομασία του χωριού οφείλεται στην πρώτη εποίκηση στην περιοχή ενός Σέρβου τσοπάνου.Ο ευρύτερος χώρος, δυτικά και ανατολικά του σημερινού χωριού, κατοικούταν από τους πρώτους αιώνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αυτό μαρτυρούν τουλάχιστον τα διάφορα ευρήματα που έχουν έλθει στο φως κατά την καλλιέργεια και το σκάψιμο της άγονης γης. Του Σέρβου εμφανίζεται για πρώτη φορά κατά την απογραφή του 1461.
Κατοικούταν όμως και προ του 1440, διότι σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες, την εποχή εκείνη ο οικισμός Λατζέϊκα κοντά στο χωριό Λάλα της Αχαΐας κατοικούταν από Σέρβους κτηνοτρόφους. Το 1735 ήλθαν ε στου Σέρβου ως φυγάδες από τους Ντρέδες της Τριφυλλίας και γενικότερα της περιοχής της Κυπαρισσίας αρκετοί κτηνοτρόφοι. Σήμερα, διατηρείται τοποθεσία που ονομάζεται «το αλώνι του Κάμπρα» όπου και επιβεβαιώνει την ύπαρξη της οικογένειας, η οποία αργότερα μετακινήθηκε προς το Τσάρεσι, δηλαδή το σημερινό Λιβαδάκι.
Κυπαρισσία, (Αρκαδιά)
Ερευνώντας διεξοδικά και συγκεντρώνοντας απ’ όπου μπορέσαμε πληροφορίες ή έστω ενδείξεις, προκύπτει επίσης ότι ένας Κάμπρας – ίσως ο πρώτος – προϋπήρχε στην Κυπαρισσία*** η οποία βρίσκεται στα βορειοδυτικά του Νομού Μεσσηνίας.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από την ύπαρξη διατηρητέου κτηρίου ως «οικία Κάμπρα», όπως αναφέρεται στη διπλωματική του εργασία στο ΕΜΠ (Σχολή Αρχιτεκτόνων) του Ανδρέα Μεταξά – Μαριάτου: «Το συγκρότημα του τζαμιού της Άνω Πόλης της Κυπαρισσίας, γνωστό και ως οικία Κάμπρα, τοποθετείται στην πλατεία Πλατάνου της Άνω Πόλης, απέναντι από τη σημερινή είσοδο του Κάστρου. Βρίσκεται στη σημερινή της θέση τουλάχιστον από τα βυζαντινά χρόνια, και αναπτύχθηκε με πυρήνα το κάστρο, και κατά μήκος ενός γραμμικού κύριου άξονα, τη σημερινή οδό Ελένης Χαμέρη. Η πλατεία του Πλατάνου βρίσκεται στην είσοδο του κάστρου, λίγα μέτρα από την μεσαιωνική είσοδο της πόλης, και συγκροτούσε το κέντρο της φραγκικής και οθωμανικής
Ιστορικά στοιχεία του μνημείου Ο Εβλιγιά Τσελεμπή, που επισκέπτεται την Κυπαρισσία το 1668, αναφέρει στη διήγησή του ότι «το τζαμί του σουλτάνου Σουλεϊμάν βρίσκεται στη μεσαία πύλη» [ενν. του κάστρου]. Αναφέρει επίσης ότι είναι διακοσμημένο «με τον παλιό τρόπο».
Σε σωζόμενη επιστολή του Αθανασίου, μητροπολίτη Χριστιανουπόλεως κατά τη Β’ Βενετοκρατία, βρίσκουμε το χαρακτηρισμό της ορθόδοξης εκκλησίας του Αγίου Νικολάου ως πρώην τζαμί. Σύμφωνα με την επιστολή, ο ναός αυτός έχει αφιερωμένα «τέσσερα καταστήματα υποκάτωθεν της εκκλησίας». Περιγράφεται επομένως ένα πρώην τζαμί, κάτω απ’ το οποίο υπάρχουν τέσσερα καταστήματα. Μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε εδώ ότι πρόκειται για το υπό μελέτη τζαμί, που έχει την ίδια διάταξη. Οδηγούμαστε έτσι στο συμπέρασμα ότι το μνημείο στη σύντομη περίοδο της Β’ Βενετοκρατίας μετατράπηκε σε ορθόδοξη εκκλησία, χρήση που προφανώς έχασε με τη δεύτερη κατάκτηση από τους Οθωμανούς το 1715.
Στη δεκαετία του 1950 το κτίριο αγοράστηκε ολόκληρο, μαζί με το τζαμί, από τους αδελφούς Αντωνόπουλους (σύμφωνα με στοιχεία πρόκειται για οικογένεια που το αρχικό τους όνομα ήταν Κάμπρας και το άλλαξε για άγνωστους λόγους), οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν σαν διπλή κατοικία. Αργότερα, μετά από ανταλλαγή μεταξύ των περιουσιακών τους στοιχείων, μοναδικός ιδιοκτήτης έμεινε ο Κάμπρας, ο οποίος και κατοίκησε στο κτίριο μέχρι το θάνατό του το 2000. Έκτοτε, το συγκρότημα παραμένει ακατοίκητο και σε ερειπώδη κατάσταση. Σήμερα είναι ιδιοκτησία του Δήμου Κυπαρισσίας, από κληροδότημα του ιδιοκτήτη, και υπάρχουν προοπτικές για επανάχρησή του σε συνδυασμό με την παρακείμενη οικία Παλαμά.
*** Στην περίοδο του Μεσαίωνα, μεταξύ 1262-1432, η Κυπαρισσία, αναφερόμενη τότε ως Αρκαδία ή Αρκαδιά αποτέλεσε την έδρα της Βαρωνίας της Αρκαδίας. Η βαρωνία αυτή ήταν ένα κρατίδιο υποτελές στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας που ιδρύθηκε το 1261/2 από τον πρίγκιπα Γουλιέλμο Β’ Βιλλαρδουίνο. Το ξεκίνημά της χάνεται στα βάθη της προϊστορίας. Κατά τα ομηρικά χρόνια η Κυπαρισσία ονομαζόταν «Κυπαρισσίεντας» και ανήκε στο βασίλειο της Πύλου, του βασιλιά Νέστορα. Αργότερα η περιοχή υποδουλώθηκε στην Αρχαία Σπάρτη μαζί με την υπόλοιπη Αρχαία Μεσσηνία.
Αρκάδες, οι αυτόχθονες κάτοικοι της γης τους
Αυτόχθονες, γεννημένοι από την ίδια τους τη γη, κατά τους αρχαίους ιστορικούς, οι πελασγοί Αρκάδες, κάτοικοι από τα πανάρχαια προϊστορικά χρόνια της Αρκαδικής γης, ταυτίζονται μέσα στους αρχικούς μύθους της Αρκαδίας, γεγονός που φανερώνει ότι άνηκαν στην πελασγική φυλετική ομάδα και αποτελούσαν μαζί με τα άλλα πελασγικά γένη του Αρκαδικού τόπου , τους πρώτους κατοίκους της μέσης Πελοποννήσου.
Η αναφορά για την καταγωγή των Αρκάδων πως ο γενάρχης τους Πελασγός γεννήθηκε από την ίδια τη γη τους, ταυτόχρονα όμως με άλλους ανθρώπους, σημειώνεται από τον Παυσανία (Αρκαδικά 1,4) δείχνει πως το φύλο των Πελασγών εξακολουθούσε να υπάρχει μετά το τέλος του Κατακλυσμού.
Ο Ηρόδοτος θεωρεί τους Αρκάδες του αρχαιότερους κατοίκους της Πελοποννήσου και κατά τον ποιητή Αίσιο , οι Πελασγοί θεωρούνται αυτόχθονες.
Cabras, Ισπανία
Υπάρχει όμως και ένας αστικός μύθος (;). Λένε, ότι, κάποιος Κάμπρας αποβιβάστηκε στην περιοχή της Κυπαρισίας από κάποιο πλοίο και, ή του έδωσαν το όνομα λόγω της καταγωγής του, ή ο ίδιος το επέλεξε πάλι λόγω της καταγωγής του, δηλαδή Campras. Σημασία έχει ότι έτσι, ξεκίνησε νέα έρευνα από την οποία προκύπτει ότι:
Σύμφωνα λοιπόν με προφορικές παραδοσιακές μαρτυρίες, το 1079 έγινε στη Νότια Ισπανία, στην Κόρδοβα στην Ανδαλουσία η «μάχη της Κάμπρα»****
Μετά τη Μάχη, οι κάτοικοι της Cabras έφυγαν ή εκδιώχθηκαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Το όνομα Κάμπρας συναντάται σε διάφορες Χώρες. Όπου πάντως είχαμε πρόσβαση, το ερευνήσαμε.
****The Battle of Cabra took place in 1079 in southern Iberia (now Spain) between two Islamic states, Granada and Seville. Each side was aided by Castilian knights under Alfonso VI. It resulted in a victory for El Cid (Rodrigo Díaz), who routed the invading forces of Emir Abd Allah of Granada and his Christian allies led by Count García Ordóñez. El Cid captured Ordóñez and other Christian knights and held them for three days until releasing them to return to Castile.
Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Cabra
FEDERICO GARCIA LORKA
ΕΝΑ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ
Οι μεταφράσεις των ποιημάτων του Λόρκα είναι από τα έργα του:
«ΛΟΡΚΑ: Ποιήματα της Ανδαλουσίας» (Τραυλός, 2003), «ΛΟΡΚΑ: Ποιητής στη Νέα Υόρκη» (Τραυλός, 2005), και «Τα Ωραιότερα Ποιήματα του Κόσμου» (Εκδόσεις Άγνωστο, 2011).
Πράσινο σε λατρεύω πράσινο.
Πράσινο αγέρι. Πράσινα κλαδιά.
Το καράβι μες στη θάλασσα.
Τ΄άλογο πάνω στα βουνά.
Εκείνη με την σκιά στη ζώνη
στο δικό της ονειρεύεται μπαλκόνι,
πράσινη σάρκα, πράσινα μαλλιά,
με κρύα μάτια ασημιά.
… « Κουμπάρε, θάθελα να αλλάζαμε
τ΄άλογο το δικό μου με το σπίτι σου,
την σέλλα μου με τον δικό σου τον καθρέφτη,
και το μαχαίρι το δικό μου με την κάπα σου.
Έρχομαι λαβωμένος, όλο αίματα,
κουμπάρε, απ΄τα περάσματα της Κάμπρας…»
Σε Τσιγγάνικες μπαλάντες της Ανδαλουσίας :
«Μάλαγα Κόρντομπα Σεβίλλια
Ο Γουαδαλκιβίρ των άστρων
Αλάμπρα Σακρομόντε Αλμπαϊθίν
Τα δυο ποτάμια της Γρανάδας
Ο Ντάουρο και ο Χενίλ
Άϊ, άϊ, άϊ!
Ληστές στο διάσελο της Κάμπρας
Τσιγγάνοι του Μπεναμεχί
Αντόνιο Τόρρες Ερεντιά ελ Καμπορίο
Πεσμένος πύργος της Καθόρλα
Ρόζα των Καμπορίος βιασμένη
Τ’ ανέμου καβαλάρηδες
Ονειροχαλκωματένιοι…»
Πέντρο Αλβάρεθ Καμπράς
Το όνομα της Αμερικής προήλθε από το όνομα του Αμέρικο Βεσπούκιου. Χωρίς να
αναφερθούμε στα διάφορα ταξίδια που έκαναν κατά καιρούς οι Βίκινγκς στις δυτικές
περιοχές της αμερικανικής ηπείρου, η ανακάλυψη της Αμερικής χρονολογείται από
την 12η Οκτωβρίου 1492, όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος αποβιβάστηκε στο νησί
του Γκουαναχάνι, που σήμερα ταυτίζεται με το νησί Γουάτλιγκ των Μπαχάμες.
Ο Κολόμβος, όπως και οι σύγχρονοί του, πίστευε ότι είχε φτάσει στα νησιά εκείνα,
που κατά την περιγραφή του Μάρκο Πόλο αποτελούσαν το ανατολικότερο άκρο της
Ασίας. Γι’ αυτό έκανε λόγο περί “Ινδιών”, και ακόμα και σήμερα οι ιθαγενείς της
Αμερικής επικράτησε να λέγονται, κακώς βέβαια, Ινδοί. Το κατόρθωμα του
Κολόμβου προκάλεσε διπλωματικές διενέξεις μεταξύ Πορτογαλίας και Ισπανίας, που
είχαν σημαντικές συνέπειες.
131
Στα έτη 1500 και 1503 η πορτογαλική οικογένεια των Κορτερεάλ πραγματοποίησε
πολλά εξερευνητικά ταξίδια στις ανατολικές ακτές της βόρειας Αμερικής. Το 1500 ο
πορτογάλος Πέντρο Αλβάρεθ Καμπράς, πλέοντας προς τις ανατολικές Ινδίες, έφτασε στην ακτή της Βραζιλίας και κατέλαβε επίσημα τη νέα χώρα.
Cabras, Σαρδηνία
«Cabras» υπάρχει και στη Σαρδηνία. Πρόκειται για ένα Δήμο στην ιταλική περιοχή της Σαρδηνίας (Sardinian Campras ήCrambas), που βρίσκεται περίπου 90 χλμ βορειοδυτικά της Κάλιαρι και περίπου 6 χλμ βορειοδυτικά από Οριστάνο .
Το όνομα Cabras appeared in the 11th century, when the town of Tharros was abandoned due to raids from North African pirates. Cabras – https://en.wikipedia.org/wiki/File:Italy_Sardinia_location_map_IT.svg
– εμφανίστηκε τον 11ο αιώνα, όταν η πόλη της «Θάρρος» εγκαταλείφθηκε λόγω των επιδρομών από πειρατές Βόρειας Αφρικής, οThe inhabitants first settled near the castle, scant remains of which can be seen near the parish church.ι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν αρχικά κοντά στο κάστρο, όπου σήμερα σώζονται ελάχιστα ερείπια.
Σαρδηνία εκκλησία του Κάμπρας
Η ρωμαϊκή Θάρος
Συνεχίζοντας νοτιότερα, προς τα φοινικικά και ρωμαϊκά ερείπια στη Θάρος, αξίζει να κάνετε μια στάση στο Σαν Σαλβατόρε. Θυμίζει πόλη από ταινία γουέστερν, με μια σειρά σπιτιών και μια εκκλησία που κρύβει αρκετά μυστήρια.
Οπως υποστηρίζουν οι ντόπιοι αρχαιολόγοι, το Σαν Σαλβατόρε είναι ο κρίκος ανάμεσα στον αρχαίο νουραγικό πολιτισμό, τον ρωμαϊκό πολιτισμό και τη Χριστιανοσύνη.
Από τον 16ο αιώνα διεξάγεται κάθε χρόνο το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου ένας ιδιόρρυθμος αγώνας: ξυπόλυτοι πιστοί μεταφέρουν την εικόνα του Αγίου Σαλβατόρε από την εκκλησία του Κάμπρας ως το Σαν Σαλβατόρε και πίσω (συνολικά περίπου 30 χιλιόμετρα).
Ο Δήμαρχος της «Cabras» με τον ποίο επικοινώνησα μέσω φίλου μου διπλωμάτη, εδώ στην Ιταλική Πρεσβεία, μας είπε ότι οι κάτοικοι εκεί από κάπου προήλθαν, ίσως την Ισπανία.
Η Επιστολή μου προς τον Δήμαρχο της πόλης Cabras , Oristano, στην Ιταλία
Προς: Mayor , Comune di Cabras
Plazza Eleonora 1
09072 Cabras (Or) Tel : +39 0783 397
Italy Fax: +39 0783 399493
Θέμα : Πληροφορίες σχετικά με την Ίδρυση και Ιστορία της πόλης
Cabras , Oristano, Italy.
Αγαπητέ κύριε,
Θα σας είμαστε ευγνώμονες εάν θα μας παρείχατε λεπτομερείς πληροφορίες ή βιβλιογραφία για την ίδρυση και την ιστορία της πόλης σας Cabras.
Πότε ιδρύθηκε, ποίοι ήταν οι πρώτοι κάτοικοι, από που προέρχονται και που μπορεί να έχουν μεταναστεύσει.
Γνωρίζουμε ότι η πόλη σας ιδρύθηκε από Βόρειο-Αφρικανούς και Ισπανούς κατά τον 11ον αιώνα και ήσαν Ναυτικοί. Επίσης ότι την κατείχαν οι Ισπανοί και γνωρίζουμε τι σημαίνει η λέξη στη Ισπανική γλώσσα.
Το οικογενειακό επίθετο μας είναι Kampras και αντιστοιχεί με το όνομα της πόλης σας Cabras , με λατινικούς χαρακτήρες στα Ελληνικά. Στη Ελλάδα πολλές φορές κάποιος παίρνει το επίθετο από το μέρος από όπου προέρχεται. Το επίθετο μας είναι μοναδικό και μόνο στη δική μας οικογένεια υπάρχει , βάσει γραπτών δεδομένων από το 1806 και πριν, υποθέτουμε ότι ίσως κάποιος ναυτικός από το Cabras, από την εποχή του 16ου-17ου αιώνα, όταν Ενετοί και Φράγκοι κατείχαν τη Πελοπόννησο, παρέμεινε εδώ και έκανε οικογένεια.
Είμεθα από την περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας( Ancient Olympia), που κατά την αρχαιότητα εγένοντο οι Ολυμπιακοί αγώνες και το λιμάνι της Κυπαρισσίας στη Δυτ. Πελοπόννησο, όπου από το 1640-1715 μΧ, είχε καταληφθεί για Β’ φορά από Ενετούς κλπ.
Παράκληση η απάντησή σας και όποια τυχόν Βιβλιογραφία σας μας προτείνεται, να είναι στα Αγγλικά ή Ισπανικά ή Ιταλικά.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την απάντησή σας.
Με εκτίμηση
Παναγιώτης Κάμπρας
Panagiotis Kampras
Director of Media and Communications Department
of the Hellenic Parliament
Επίσης, το όνομα André Campra συναντάται και στη Γαλλία καθώς πρόκειται για κορυφαίο Μουσικοσυνθέτη που έζησε από το 1660 έως το 1744.
Κάμπρας, Ελλάδα
Σήμερα, το όνομα Κάμπρας συναντάται στην Αρκαδία, την Αθήνα και στην Κρήτη, όπου όλοι είμαστε συγγενείς. Να σημειωθεί ότι και το όνομα Αντωνόπουλος που συναντάται στη Μεσσηνία, ουσιαστικά είναι Κάμπρας αφού ένας πρόγονός τους το είχε αλλάξει.
Η δική μου οικογένεια ήρθε στην Αθήνα (Ζωγράφου) το 1970. Εκεί τελείωσα το Σχολείο και μετά καταπιάστηκα με την Ιστορική έρευνα και τη Δημοσιογραφία. Ξεκίνησα με αθλητικό ρεπορτάζ, στη συνέχεια με πολιτικό και το 1990 πρόσθεσα το Κοινοβουλευτικό όπου «εξ αιτίας του», είχα άμεση και ελεύθερη πρόσβαση στα αρχεία της βιβλιοθήκης της Βουλής – και όχι μόνον. Η συστηματική έρευνα στα αμέτρητα βιβλία, χάρτες, αρχεία και πρωτότυπα έγγραφα, απέφερε γνώση και εμπειρία για την ανακάλυψη λεπτομερειών ή τα «ψιλά γράμματα» στις παραπομπές των εγγράφων όπως λέγεται.
Αυτά λοιπόν τα στοιχεία που κατέγραψα, τα έχω δημοσιεύσει σε εφημερίδες και περιοδικά, και τώρα ήρθε η ώρα να τα οπτικοποιήσω για την τηλεόραση της Βουλής των Ελλήνων.
Ποιος είμαι (βιογραφικό)
Επώνυμο: Κάμπρας
Όνομα: Παναγιώτης (Τάκης)
Email: [email protected]
Επάγγελμα: Δημοσιογράφος
Μέλος της ΕΣΗΕΑ, της ΕΑΞΤ (Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου), της Διεθνούς Ένωσης Δημοσιογράφων (International Federation of Journalists IFJ),της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Association of European Journalists – Greek Section) και της Παγκρήτιας Δημοσιογραφικής Ένωσης Μ.Μ.Ε.
Συνδικαλιστική δράση:
Αναπληρωματικό μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ 2013-2015
Υποψήφιος στις εκλογές του ΕΔΟΕΑΠ (13 Μαρτίου 2015)
Βραβεύσεις – Τιμητικές Διακρίσεις
Δημοσιογραφικό βραβείο Κοινοβουλευτικού Ρεπορτάζ του Ιδρύματος Προαγωγής Δημοσιογραφίας «Αθανασίου Βασ. Μπότση» το 2008
Τιμητική Διάκριση από το Κογκρέσο των ΗΠΑ: «Η Σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής»
Μετάλλια – Τιμητικές Διακρίσεις από Διεθνείς Οργανισμούς, και Κοινοβούλια Χωρών εντός και εκτός της Ε.Ε.
………………………………………………………..
Εκπαίδευση
- Harvard University : American Government (Κύκλος μαθημάτων με αντικείμενο την Διακυβέρνηση στις ΗΠΑ, εξάμηνης διάρκειας με εβδομαδιαίες γραπτές εξετάσεις). Καθηγητής Thomas E. Patterson. Bradlee Professor of Government and the Press.
- Princeton Univerity: Making Government Work in Hard Places.
Καθηγήτρια, η Jennifer Widner Professor of politics & international Affairs.
- Delft University : Open Government (Κύκλος μαθημάτων με αντικείμενο την ανοιχτή διακυβέρνηση, τετράμηνης διάρκειας με εβδομαδιαίες γραπτές εξετάσεις ).
Καθηγητές:
Dr.ir. Marijin Janssen. Professor at the Faculty of Technology. Policy and Management.
Anneke Zuiderwijk. Researcher at the Faculty of Technology. Policy and Management.
- Berkeley University : Journalism for Social Change (Κύκλος μαθημάτων τετράμηνης διάρκειας με εβδομαδιαίες γραπτές εξετάσεις)
Καθηγητές:
Daniel Heimpel. Lecturer, Goldman School of Public Policy.
Diana Wu. Executive Director, Berkeley Resource Center.
- Berkeley University : Solving Public Policy Problems (Κύκλος μαθημάτων διάρκειας δύο Μηνών, με εβδομαδιαίες (8) γραπτές εξετάσεις).
Καθηγητές:
Henry Brady. Dean. Goldman School of Public Policy. Class of1941 Monroe Deutsch Professor of Political Scince and Public Policy.
Diana Wu. Executive Director, Berkeley Resource Center.
6.AMNESTY INTERNATIONAL : Human Rights: The Rights of Refugees (Μάθημα και εξετάσεις από την Διεθνή Αμνηστία, με αντικείμενο τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων)
Καθηγητές:
Salil Shetty. Secretary General.
Barbara Weber. Drirector, Human Rights Education.
Επαγγελματική Δραστηριότητα
Είχα την τύχη ως Δημοσιογράφος – με αντικείμενο το Πολιτικό και Κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, να επισκεφθώ πάνω από 100 Χώρες και περισσότερες από 400 πόλεις. Κάλυψα δημοσιογραφικά, Συνόδους Κορυφής Ε.Ε, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ, ΔΕΕ, ΔΑΣΕ, ΟΑΣΕ, Συμβούλιο της Ευρώπης, ΠΑΔΕΕ, ΣΑΕ, IPU, ΔΣΟ, OSEP κλπ.
Ως Ειδικός Σύμβουλος στη Βουλή και ως υπεύθυνος Τύπου Προέδρων της Βουλής (Α. Ψ. Μπενάκη, Β. Πολύδωρα, Ευ. Μεϊμαράκη και Ζ. Κωνσταντοπούλου), είχα την τιμή να μετέχω σε κλειστές συναντήσεις και να συνομιλήσω για διάφορα θέματα με Αρχηγούς Κρατών, Προέδρους Κοινοβουλίων, μέλη Κυβερνήσεων και Διεθνών Οργανισμών.
2004 – 2008 Ειδικός Σύμβουλος της Βουλής των Ελλήνων επί Προεδρίας Α.Ψ.Μπενάκη
2008-09: Σύμβουλος Επενδύσεων και Ανάπτυξης του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών. Υπεύθυνος του προγράμματος ΕΣΠΑ (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς).
Έχω εργαστεί, στις εφημερίδες «ΒΡΑΔΥΝΗ», «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ», «ΙΣΟΤΙΜΙΑ», «ΤΟ ΠΑΡΟΝ», «ΑΚΡΟΠΟΛΗ», «ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΝΕΑ», «ΤΗΛΕΚΟΣΜΟΣ», «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΝΕΑ», «ΕCONOMY WEEKLY». Επίσης, στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΑΘΗΝΑ 9,84» και στο πρώτο πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας «ΕΡΑ».
Διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης στον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής.
Διευθυντής του περιοδικού «ΠΕΡΙ», Πολιτικό ρεπορτάζ στο περιοδικό «ΑΝΤΙ».
1999-2004: Εκδότης – Διευθυντής της εφημερίδας «H ΒΟΥΛΗ»
Έχω αρθρογραφήσει σε διάφορα site και περιοδικά, ενώ έχω συνεργασθεί με ραδιοφωνικούς σταθμούς και εφημερίδες της περιφέρειας.
Σήμερα, μετά από 35 χρόνια εμπειρίας και έρευνας ασχολούμαι με την παραγωγή ντοκιμαντέρ ιστορικού περιεχομένου. Δημιουργός, ερευνητής και παρουσιαστής της σειράς «Κοινοβουλευτικές Ιστορίες» (19 επεισόδια) – που μπορείτε να δείτε στη διεύθυνση (http://www.hellenicparliament.gr/Enimerosi/Vouli-Tileorasi) – και που προβάλλεται στον Τηλεοπτικό Σταθμό της Βουλής των Ελλήνων.
Logo & Video by:
Κωστόπουλος Γιώργος
