Την 22 Ιανουαρίου του 1506 οι πρώτοι 150 Ελβετοί στρατιώτες φτάνουν στο Βατικανό για να αποτελέσουν τη φρουρά του Πάπα (ελβετική φρουρά).
Η Παπική Ελβετική Φρουρά (γερμανικά: Päpstliche Schweizergarde, γαλλικά: Garde suisse pontificale, ιταλικά: Guardia Svizzera Pontificia, λατινικά: Pontificia Cohors Helvetica ή Cohors Pedestris Helvetiorum a Sacra Custodia Pontificis) αποτελεί εξαίρεση στις ελβετικές αποφάσεις του 1874 και 1927. Μια μικρή δύναμη διατηρείται από την Αγία Έδρα, η οποία είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια του Πάπα, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας του στο Αποστολικό Παλάτι. Η Ελβετική Φρουρά χρησιμεύει ως ο de facto Στρατός του Βατικανού.
Η υπηρεσία στην Παπική Ελβετική Φρουρά διαρκεί από 2 έως 25 έτη. Για την ένταξη στις τάξεις της πρέπει ο υποψήφιος να είναι Καθολικός στο θρήσκευμα, να έχει Ελβετική υπηκοότητα, να έχει λάβει βασική εκπαίδευση στον Ελβετικό στρατό και συστάσεις καλής διαγωγής, καθώς και ηλικία από 19 έως 30 έτη.
Φημίζονται ιδιαίτερα για την πειθαρχεία και την αφοσίωση στους εργοδότες τους.
Σήμερα η ελβετική φρουρά δεν θεωρείται ότι ανήκει σε οποιαδήποτε μεγαλύτερη δύναμη, αλλά είναι αυτόνομος στρατός στο Βατικανό που είναι ανεξάρτητο κράτος. Η δύναμη περιορίζεται συγκεκριμένα σε εκατό στρατιώτες και αποτελείται αυτήν την περίοδο από 4 ανώτερους υπαλλήλους, 23 NCOs, 70 λογχοφόρους στρατιώτες, 2 τυμπανιστές, και ο εφημέριος. Οι φρουρές εκπαιδεύονται πλήρως και εξοπλίζονται στο σύγχρονο εξοπλισμό και την στρατιωτική τακτική, λαμβάνουν επίσης οδηγίες για τη χρησιμοποίηση ξίφους και αλαβάρδας (είδος λόγχης).
Οι νέες φρουρές ορκίζονται κάθε 6η Μαΐου στο προαύλιο SAN Damaso στο Βατικανό.
Η 6η Μαΐου είναι η επέτειος «Σάκος της Ρώμης» και ο εφημέριος από τη φρουρά διαβάζει μεγαλοφώνως τον όρκο στη γλώσσα της φρουράς (συνήθως Γερμανικά, μερικοί Γαλλικά, λίγοι Ιταλικά).
Σπάζοντας μια παράδοση αιώνων η διάσημη Παπική Ελβετική φρουρά υιοθετεί νέα κράνη, κατασκευασμένα από πλαστικό σε τρισδιάστατο εκτυπωτή.
Τα κράνη αυτά είναι ελαφρύτερα, πιο άνετα για τους φρουρούς στις ενίοτε πολύωρες σκοπιές και στοιχίζουν περίπου το μισό σε σχέση με τα παλιά, αναγεννησιακού στυλ, μεταλλικά, ενώ φέρουν τον θυρεό του Πάπα Ιούλιου Β, που ίδρυσε τον ιδιωτικό στρατό των μισθοφόρων το 1506 μ.Χ. και έμεινε στην ιστορία ως ο «πολεμιστής Πάπας».
Το νέο κράνος είναι κατασκευασμένο από PVC και δημιουργείται σε τρισδιάστατο εκτυπωτή (Φωτογραφία: WENN.com/IPB)
«Πρέπει να συμβαδίζουμε με την εποχή», είπε ο διοικητής της φρουράς. Μέχρι στιγμής έχουν κατασκευαστεί 40 κράνη με χρήματα από δωρεές και αναζητούνται κι άλλοι χορηγοί που θα καλύψουν το κόστος -κάπου 1.050 δολάρια το κομμάτι- για άλλα 60.
Για να διατηρήσει τη δύναμη των 110 ανδρών της η Ελβετική Φρουρά στρατολογεί τακτικά 30-40 νέους, άγαμους, πιστούς Καθολικούς που ορκίζονται να προστατέψουν το Βατικανό και την παποσύνη.
Η στολή τους περιλαμβάνει έναν θώρακα, ένα κράνος με φτερωτό λοφίο και στο χέρι κραδαίνουν αλαβάρδα (μεσαιωνικό δόρυ με πελέκι).
Από το 2009 μια οικογένεια σιδηρουργών από την Αυστρία έχει αναλάβει την αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων πανοπλιών, αν και ο θώρακας και το κράνος με το φτερωτό λοφίο χρησιμοποιούνται πλέον μόνον σε ειδικές τελετές.
Ελβετική Φρουρά
Η Ελβετική Φρουρά είναι το όνομα που δίνεται στους Ελβετικούς στρατιωτικούς σχηματισμούς που υπηρετούν ως σωματοφύλακες, φρουροί παλατιού και διάφορων τελετών στις βασιλικές αυλές της Ευρώπης, από τα τέλη του 15ου αιώνα. Αναβιώνονται συμβολικά μέσω της Παπικής Ελβετικής Φρουράς. Φημίζονται ιδιαίτερα για την πειθαρχία και την αφοσίωση στους εργοδότες τους. Πέρα από τα καθήκοντα φρούρησης, μερικές μονάδες έχουν υπηρετήσει στα πεδία των μαχών. Σχηματισμοί Ελβετών μισθοφόρων έχουν υπηρετήσει ως τακτικά στρατεύματα (με πιο γνωστούς του Ελβετούς σαρισοφόρους) σε διάφορους στρατούς, κυρίως της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Νάπολης, μέχρι και τον 19ο αιώνα.
Η πρώτη Ελβετική μονάδα του είδους που αναφέρεται είναι η “Cent Garde”, δηλαδή “φρουρά των εκατό” (1497 – 1830), στη βασιλική αυλή της Γαλλίας. Αυτό το σώμα συμπληρώθηκε το 1567 από ένα Σύνταγμα Ελβετών Φρουρών. Η Παπική Ελβετική Φρουρά στο Βατικανό ιδρύθηκε το 1506 και είναι η μοναδική που υπάρχει ακόμα.
Βατικανό
Η δομή του Βατικανού χαρακτηρίζεται από ένα είδος εκκλησιαστικής μοναρχίας. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον πάπα, ο οποίος διοικεί τόσον το κράτος του Βατικανού, όσον και την καθολική εκκλησία γενικότερα, ως ένας απόλυτος μονάρχης.
Επειδή το Βατικανό έχει ενδιαφέροντα τόσο στον τομέα της κοσμικής εξουσίας όσο και στην πνευματική καθοδήγηση των πιστών, έχει δημιουργήσει μια σημαντική γραφειοκρατία η οποία είναι εξίσου αποτελεσματική στη διοίκηση της εκκλησίας αλλά και στο ρόλο της ως «παίκτης» της διεθνούς σκηνής. Στο επίπεδο της κοσμικής εξουσίας ο πάπας είναι αναγνωρισμένος διεθνώς ως αρχηγός κράτους. Η σημαντικότερη θέση της παπικής κυβέρνησης είναι αυτή του γραμματέα Εξωτερικών υποθέσεων (Secretaire d’Etat-Secretary of State) ο οποίος ασκεί καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών του Βατικανού. Στις περισσότερες χώρες με τις οποίες το Βατικανό διατηρεί διπλωματικές σχέσεις υπάρχει διαπιστευμένος πρέσβης με το όνομα νούντσιος, και ο οποίος είναι ανώτερος κληρικός. Οι νόμοι που διέπουν το Βατικανό στηρίζονται στο κανονικό δίκαιο. Παρά το γεγονός ότι ο πάπας διαθέτει την απόλυτη εξουσία, εντούτοις τόσο για τη διοίκηση της εκκλησίας όσο και για την άσκηση της κρατικής εξουσίας του Βατικανού συμβουλεύεται το Κολλέγιο των Καρδιναλίων.
Η καθημερινή άσκηση διοικητικών, κυβερνητικών και εκκλησιαστικών καθηκόντων, γίνεται από το Curia Romana. Πρόκειται για ένα σώμα εκκλησιαστικών με διοικητικές, κυβερνητικές και εκκλησιαστικές εξουσίες που είναι υπόλογο στον πάπα. Το ανώτατο σώμα της καθολικής εκκλησίας όταν χηρέψει ο θρόνος του Αγίου Πέτρου είναι το Ιερό Κονκλάβιο το οποίο αποτελείται από τους καρδιναλίους κάτω των 80 χρόνων και έχει την αρμοδιότητα της εκλογής του νέου πάπα.Ο αριθμός τους αυτή τη στιγμή ανέρχεται σε 117. Ένας αριθμός 70 καρδιναλίων έχει περάσει το όριο ηλικίας των ογδόντα χρόνων και δεν συμμετέχει στο Κονκλάβιο. Το Κονκλάβιο συγκαλείται από τον πρώτο καρδινάλιο του Βατικανού ο οποίος ασκεί και καθήκοντα «πρωθυπουργού» του παπικού κράτους
Ως κοσμικό κράτος το Βατικανό διαθέτει τη δική του σημαία και το δικό του εθνικό ύμνο που είναι ο Μεσσίας του Χέντελ. Οι διάφορες κυβερνητικές, διοικητικές και εκκλησιαστικές αρμοδιότητες κατανέμονται από τον πάπα στο Curia Romana και είναι σε πολλές περιπτώσεις οι αντίστοιχες των υπουργείων και των υπηρεσιών των άλλων κρατών. Σημαντικός είναι και ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βατικανού ο οποίος εκπέμπει σε πολλές γλώσσες. Διαθέτει επίσης τη δική του εφημερίδα με το όνομα Observatore Romano. Ακόμη το Βατικανό διαθέτει δική του τράπεζα η οποία στο παρελθόν κατηγορήθηκε για διάφορα οικονομικά σκάνδαλα. Εκτός από την κεντρική γραφειοκρατία του Βατικανού – Curia Romana- η καθολική εκκλησία στην οργανωτική της δομή περιλαμβάνει και τις κατά τόπους εθνικές εκκλησίες.
Η κάθε εθνική εκκλησία μιας χώρας διαθέτει μια σχετική αυτονομία και ένα είδος τοπικής συνόδου. Οι επίσκοποι και οι καρδινάλιοι των τοπικών εκκλησιών διορίζονται από τον πάπα. Στην πράξη υπάρχει και ένας απευθείας σύνδεσμος της κάθε επισκοπής με το Βατικανό. Ιδιαίτερη είναι η σχέση των καρδιναλίων με το Βατικανό και τον ίδιο τον πάπα. Ένας άλλος θεσμός της καθολικής εκκλησίας είναι τα διάφορα μοναχικά τάγματα. Τα πιο γνωστά είναι το τάγμα των Ιησουϊτών, το τάγμα του Αγίου Ιωάννου, το τάγμα των Φραγκισκανών, το τάγμα των Δομινικανών, το γυναικείο τάγμα των Ουρσουλίνων, το επίσης γυναικείο τάγμα των Καρμιλίτιδων, κ.λπ.
Τα τάγματα αυτά έχουν κατά κανόνα εξειδικευτεί σε διάφορες αποστολές όπως είναι η εκπαίδευση, η παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, το ιεραποστολικό έργο της διάδοσης του χριστιανισμού, κ.λπ. Παλαιότερα μερικά από τα τάγματα αυτά κατηγορήθηκαν ότι ήταν προπομπή του αποικισμού στις χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας.
[…] διάσημη Ελβετική Φρουρά της Πόλης του Βατικανού φοράει στολές εμπνευσμένες από αναγεννησιακούς […]
[…] διάσημη Ελβετική Φρουρά της Πόλης του Βατικανού φοράει στολές εμπνευσμένες από αναγεννησιακούς […]